18 april 2016
Wat een lange treinreis…. 4,5 uur. Overstappen in Brussel noord, via Namen en Dinant. Ben eerst even in Dinant de kerk gaan bekijken en een kaarsje opgestoken voor iedereen die mij lief is… Je weet maar nooit.
Toen naar de Delhaize en een mes, wat vorkjes en een salade gekocht. Ik had alleen nog maar een banaan en vifit op de hele dag.
Door naar de abdij van Leffe waar ik een bed had gereserveerd. Bijzonder hoor, de eerste refuge, koud!!! 2 andere pelgrims Ger en Corne uit Brabant waren er ook. De eerste pelgrims die ik ontmoet!
De vespers bij de paters meegemaakt en daarna gegeten met in totaal 6 mensen die allemaal van alles deden daar. Retraite, een hele drukke dame die enkele dagen kwam logeren en dan de 3 pelgrims….
Om half 9 al op de koude slaapzaal. Gelukkig had vader Bruno de verwarming aangezet wat het iets aangenamer maakte. Morgen om 8 uur ontbijt en dan 24 km naar Givet. Hier slapen Ger en Corne ook.
Dag 1…. al een avontuur!
Naar binnen gaan ofwel bij jezelf komen. Sommige mensen komen daar nooit. En dan is er ook nog eerlijk naar jezelf zijn, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Het heeft te maken met je grenzen weten…… Corne 18 april ’16
Santiago dinsdag 19 april 2016
Na een vroege wake-up call, ontbijt om 8 uur hebben de broeders er al een vesper opzitten. Ger en Corne vertrokken vrijwel meteen en ik ging even voor 9 uur, na mijn eerste stempel in de credential weg. De weg liep weer langs de Maas. Heel mooi was het. De Maas aan de rechterhand. Ik moet Marijke ook nog eens op dit stuk meenemen. Later bij weilanden zag ik Ger en Corne lopen maar ik vond het eigenlijk prima om alleen te blijven lopen. Bij Hermeton de brug over en door naar Givet.
Ik had geen zin in een refuge dus checkte de hotels een op prijzen. Voor de meest lullige hotelletjes betaal je al gauw 60 euro. Dat vond ik het niet waard dus toch op weg naar de refuge van Givet. Daar zaten ‘mijn nieuwe vrienden’ al te wachten en nadat we gedrieën een heerlijk pizza hadden gegeten hebben we ‘3 op een rij’ prima geslapen.
Santiago, woensdag 20 april 2016
Vroeg op, om 7 uur, en Corne begint al snel brood voor allemaal te smeren. Wat een lieve man is dat.
Het plan was als volgt: ik zou in Mazee blijven slapen en ger en corne zouden doorlopen naar Olloy sur Viroine.
Net op weg ontmoetten we Serge, een belg die ook naar Santiago liep. Gek dat het spanningsveld dan direct anders wordt…. en niet direct beter.
De eerste heuvels genomen, hijg en puf tot in Mazee. We waren daar al om 11.30 uur. Te vroeg om te blijven dus alleen op naar Oignies. Wat een berg bij het verlaten van het dorp. Pfff ik dacht dat ik het nooit zou redden naar Oignies, 12 km. Maar toch, al om 3 uur aangekomen in dat leuke huisje. Heerlijk in de zon gezeten en rond 17 uur kwam Leo, een 61 jarige pelgrim uit harmelen. Nu net gegeten, veel gekletst en dadelijk lekker naar bed.
Santiago, donderdag 21 april 2016
Vanochtend om 8 uur ontbeten met Leo en even na 9 op pad. Leo heeft een gps waar hij volledig op vertrouwd. Hij kijkt eerder op zijn gps dan dat hij de ‘signs’. In de gaten houdt. Dat geeft af en toe gekke situaties waarbij we een jacobsschelp zien en hij op zijn gps kijkt en zegt dat we anders moeten lopen…. Grappig eigenlijk. Net alsof je naar buiten kijkt en tegelijk op internet checkt wat voor weer het is…
Maar afgezien van enkele ommetjes liepen we prima samen. Gesprekken over ouders, kinderen, invloed etcetera volgden elkaar op. Mooi ook dat we als laatste onderwerp het geloof hadden. Leo is gelovig en zo zijn hele familie en dat gaf mooie verhalen.
Helaas bij aankomst in Rocroi bleek er geen bus naar het treinstation in Couvin (belgie) te zijn dus met veel kunst en vliegwerk een taxi besteld. En wachtend op de taxi kwamen daar Ger en Corne weer aangelopen. Ook hen nog even gedag gezegd en toen met de taxi naar Couvin. Ondanks een ticket met foutieve datum verliep de treinreis voorspoedig en kwam in begin van de avond in Tilburg aan. Daar nog ween nachtje bij mijn moedertje gelogeerd en de volgende dag door naar Den Haag, naar huis.
Het waren fijne dagen en…. alleen geweest of gevoeld, nee hoor. Voldoende gesprekken gevoerd, fijne mensen ontmoet en me beslist niet alleen gevoeld.
Het Santiago virus is dan ook definitief op mij overgesprongen en ik heb nu alweer zin in de volgende reis.
