Rond 11.00 uur begin ik de wandeling van Hoek van Holland naar Maassluis waar ik een ‘vrienden op de fiets’ kamer had geboekt. Optimistisch begon ik te lopen maar ik had meteen moeite met het vinden van de juiste weg. Ik las de tekst nog een keer en nog eens maar de omgeving leek niet op die van de de tekst. Toen ineens zag ik een rood-wit gestreept plaatje op een paal en ben dat gaan volgen. Al lopend kwam ik op het juiste pad terecht. Ik ontspande en bedacht hoe ik bofte met het prachtige weer. Het leek wel lente.De eerste dag van Kijkduin naar Hoek van Holland was het landschap vooral gevuld met kassen. En nu, vanuit Hoek van Holland, zo ver als ik kon kijken wederom kassen. Het hele landschap was één grote kas met op de achtergrond een ouderwetse molen. Mooi contrast.
In het Staelduinse bos wandelde ik even verkeerd. Ik liep langs onheilspellende bunkers en dacht: stel dat iemand mij in zo’n bunker trekt….met alle doemscenario’s die daarop kunnen volgen. Maar het was prachtig weer, de zon scheen door de bladeren en in de verte hoorde ik kinderstemmen en ik nam me voor om niet meer bang te zijn. Ik was nog niet moe. Veel mensen waren met hun kinderen aan het wandelen en herfstbladeren, takjes en van die blaadjes die als helicoptertjes omlaag dwarrelen aan het zoeken in het bos. Na het Staelduinse bos met de vele bunkers richting het Oranjekanaal. Over dijkjes waar de schapen nieuwsgierig aan mij kwamen snuffelen en langs boerderijen liep ik Maassluis binnen. De Nieuwe Waterweg die langs dit deel van de route ligt is imposant en grote vrachtschepen varen af en aan.
De haven van Maassluis loopt het stadje binnen. Mooie oude panden op de kade en later langs de grachten. Ik wist niet dat dit zo’n leuk stadje was. De inwoners van Maassluis komen oorspronkelijk uit Maasland en hebben zich in Maassluis gevestigd om een veilige woonplaats te creëren voor het stijgende water. Ook in Maassluis zie je dat de dreiging van hoog water altijd aanwezig is geweest. Heerlijk op een 
terras in het zonnetje een biertje gedronken en met mijn ‘buurvrouw’ ontdekt dat in het huis waar ik ga logeren die nacht haar atelier is. Elly van Baalen is haar naam en later zag ik dat zij prachtige ‘materie schilderijen’ maakt en hierin ook les geeft. Het huis 
waar ik sliep is een bijzonder huis. Een van de oudste huizen in Maassluis, ooit een school geweest, later een drukkerij en nu een theatertje, winkel en kunstenaarsverblijf.
Ik werd erg hartelijk ontvangen door Anja die met haar man op de eerste en de tweede verdieping wonen boven het theater. De kamer was prima. Een lekker 2-persoonsbed en zelfs koffie en thee mogelijkheden. Na een fijne douche ging ik een hapje eten in een grandcafe even verderop in de straat waar ik die middag ook al een lekker biertje had gedronken. Een fantastische hamburger serveerden ze daar met zelfgemaakte patat. Het viel niet tegen, mijn eerste dag alleen en ook het ontbreken van gezelschap tijdens het eten was eigenlijk alleen maar even wennen. 
Lekker op tijd naar bed want de volgende dag werd het ontbijt al om half 9 geserveerd met de wandeling naar Oostvoorne voor de boeg. Na een heerlijk ontbijt, een blik in het theater en de ateliers weer op weg. Allereerst moest ik de pont nemen naar Rozenburg. Het pontje vaart om de 20 minuten en de tocht duurt ongeveer 15 minuten en kost Euro 0,80. Het weer was enigszins somber maar het regende niet. Gelukkig. Vervolgens liep ik richting Brielle maar voordat ik daar in de buurt kwam moest ik door het Rijnmond gebied, vol met havenindustrie, bruggen, enorme schepen en veel lawaai. Ik stak de grote bruggen over bij het Calandkanaal, het Hartelkanaal en het Brielse meer.
Ik voelde me op van die enorme bruggen erg klein en nietig en was blij weer in een groener gebied aan te komen. 
En daar lag Brielle… Wat een mooi stadje met de verdedigingswal rondom het oude centrum, de bastions op de hoeken van de wal en de prachtige oude straatjes met vaak mooi gerestaureerde panden, de haven en de gezellige eetgelegenheden. 
Na een rondje Brielle weer verder richting Oostvoorne. Het viel niet mee om de juiste weg uit Brielle te vinden maar uiteindelijk kwam ik weer op het aangegeven pad terecht en liep richting de Stenenbaak een vuurtoren uit 1633. 
De weg naar Oostvoorne was eigenlijk een beetje saai maar het beviel me beter dan die enorme waterwerken eerder die dag. Ik kwam rond vier uur ‘s middags in Oostvoorne aan en moest 10 minuutjes wachten op de bus voor de lange terugreis via Rotterdam naar Den haag. Moe, tevreden dat ik het alleen kan en ook leuk vind en blij dat ik weer zo’n 36 kilometer dichter bij mijn doel ben gekomen. 
